تعریف ، شرایط و نکات عقد عاریه در قانون مدنی ایران
براساس مواد 635 تا 639 قانون مدنی ایران که اشعار می دارد:
ماده ۶۳۵ – عاریه عقدی است که به موجب
آن احد طرفین بطرف دیگر اجازه می دهدکه از عین مال او مجانا"منتفع
شود. عاریه دهنده را معیر و عاریه گیرنده را مستعیرگویند.
ماده ۶۳۶ – عاریه دهنده علاوه براهلیت بایدمالک منفعت مالی باشدکه
عاریه می دهداگرچه مالک عین نباشد.
ماده ۶۳۷ – هرچیزیکه بتوان بابقاءاصلش ازآن منتفع شدمی تواندموضوع
عقدعاریه گردد.منفعتی که مقصود از عاریه است منفعتی است که مشروع وعقلائی باشد.
ماده ۶۳۸ – عاریه عقدی است جائزو به موت هریک ازطرفین منفسخ می شود.
ماده ۶۳۹ – هرگاه مال عاریه دارای عیوبی باشدکه برای مستعیرتولید
خسارتی کندمعیرمسئول خسارت وارده نخواهدبود مگراینکه عرفا"مسبب
محسوب شود. همین حکم درمورد مودع و موجرو امثال آنها نیزجاری می شود.