نکات و شرایط عقد مزراعه در قانون مدنی ایران چیست

نکات و شرایط عقد مزراعه در قانون مدنی ایران چیست

 

براساس مواد 519  تا  525 قانون مدنی ایران که اشعار می دارد
ماده ۵۱۹ – درعقدمزارعه حصه هریک ازمزارع وعامل بایدبه نحو اشاعه از قبیل ربع یاثلث یا نصف وغیره معین گرددواگربنحو دیگر باشد احکام مزارعه جاری نخواهدشد.
ماده ۵۲۰ – در مزارعه جائز است شرط شودکه یکی ازدو طرف علاوه برحصه ازحاصل مال دیگری نیز بطرف مقابل بدهد.
ماده ۵۲۱ – درعقد مزارعه ممکن است هریک ازبذر وعوامل مال مزارع باشد یا عامل در این صورت نیزحصه مشاع هریک ازطرفین برطبق قراردادیا عرف بلدخواهد بود.
ماده ۵۲۲ – درعقدمزارعه لازم نیست که متصرف زمین مالک آنهم باشدولی لازم است که مالک منافع بوده باشدیابعنوانی ازعناوین ازقبیل ولایت وغیره حق تصرف درآن راداشته باشد.
ماده ۵۲۳ – زمینی که موردمزارعه است بایدبرای زرع مقصودقابل باشد اگرچه محتاج به اصلاح یاتحصیل آب باشدواگرزرع محتاج به عملیاتی باشداز قبیل حفرنهریاچاه وغیرخودرحین عقدجاهل به آن بوده باشدحق فسخ معامله را خواهدداشت .
ماده ۵۲۴ – نوع زرع بایددرعقدمزارعه معین باشدمگراینکه برحسب عرف بلدمعلوم ویاعقدبرای مطلق زراعت بوده باشددرصورت اخیرعامل دراختیار نوع زراعت مختارخواهدبود.
ماده ۵۲۵ – عقدمزارعه عقدی است لازم .