تعریف ، شرایط و نکات عقد ودیعه ( امانت ) در قانون مدنی ایران
براساس مواد 607 تا 611 قانون مدنی ایران که اشعار می دارد:
ماده ۶۰۷ – ودیعه
عقدی است که بموجب آن یک نفرمال خودرابه دیگری می سپاردبرای آنکه آن را مجانا"نگاهدارد.ودیعه گذارمودع و ودیعه
گیر را مستودع یا امین می گویند.
ماده ۶۰۸ – درودیعه
قبول امین لازم است اگرچه به فعل باشد.
ماده ۶۰۹ – کسی می
تواندمالی رابه ودیعه گذاردکه مالک یاقائم مقام مالک باشدویاازطرف مالک صراحتا"یا ضمنا"مجازباشد.
ماده ۶۱۰ – درودیعه
طرفین بایداهلیت برای معامله داشته باشندواگر کسی مالی راازکسی دیگرکه برای معامله
اهلیت نداردبعنوان ودیعه قبول کند بایدآن رابه ولی اوردنمایدواگردریداوناقص یاتلف
شودضامن است .
ماده ۶۱۱ – ودیعه
عقدی است جائز.