شرایط گرفتن خسارت عدم اجرای تعهد
براساس مواد 226 تا 230 قانون مدنی که اشعار می دارد :
ماده ۲۲۶ – در مورد عدم
ایفاء تعهدات از طرف یکی از متعاملین طرف
دیگرنمی تواند ادعای خسارت نماید مگر اینکه برای ایفاء تعهد مدت معینی مقررشده و مدت مزبور منقضی
شده باشد و اگر برای ایفاء تعهد مدتی
مقررنبوده طرف وقتی می تواند ادعای خسارت نمایدکه اختیار موقع انجام با او بوده و
ثابت نمایدکه انجام تعهد را مطالبه کرده است .
ماده ۲۲۷ – متخلف از
انجام تعهد وقتی محکوم به تادیه خسارت می شودکه نتواند ثابت نمایدکه عدم انجام به
واسطه علت خارجی بوده است که نمی توان مربوط به او نمود.
ماده ۲۲۸ – درصورتی
که موضوع تعهد تادیه وجه نقدی باشدحاکم می
تواند با رعایت ماده ۲۲۱ مدیون را
به جبران خسارت حاصله ازتاخیر تادیه دین محکوم نماید.
ماده ۲۲۹ – اگرمتعهد
به واسطه حادثه که دفع آن خارج ازحیطه
اقتدار او است نتواند از عهده تعهد خود برآید محکوم به تادیه خسارت نخواهد بود.
ماده ۲۳۰ – اگر در ضمن
معامله شرط شده باشدکه در صورت تخلف متخلف مبلغی بعنوان خسارت تادیه نماید حاکم نمی تواند او را به بیشتر یا کمتر از آنچه که
ملزم شده است محکوم کند.