اقامتگاهی که صادرکننده چک در بانک معرفی کرده یا بعداً به بانک اعلام نموده در خصوص دعاوی چک اقامتگاه قانونی اوست.
سؤال:
چنانچه صادر کننده چک در محلی که به بانک معرفی کرده شناخته نشود یا چنین محلی وجود نداشته باشد چگونه باید به رسیدگی دعوت شود؟
نظریه مشورتى شماره ۸۰۲۴/۷ مورخ ۹/۱۱/۱۳۷۲
ماده ۲۱ قانون صدور چک مصوب ۱۳۵۵ آخرین نشانی صادر کننده چک و اقامتگاه قانونی وی را محلی می داند که هنگام افتتاح حساب به بانک معرفی شده یا بعدا" به بانک معرفی کرده است در قسمت اخیر این ماده نیز تصریح شده چنانچه صادرکننده چک در نشانی مذکور شناخته نشد یا چنین محلی وجود نداشت، گواهی مأمور ابلاغ در این مورد کافی برای رسیدگی است، وچون قانون چک قانون خاص است لذا رسیدگی به دعوی مطروحه و احضار و ابلاغ متهم به طریق دیگر صحیح نیست.
همچنین در ماده 22 قانون صدور چک چنین آمده که در تایید و تسجیل این نظریه می باشد :
ماده ۲۲- در صورتی که به متهم
دسترسی حاصل نشود، آخرین نشانی متهم در بانک محال علیه اقامتگاه قانونی او محسوب
است و هر گونه ابلاغی به نشانی مزبور به عمل می‌آید.
هر‌گاه متهم حسب مورد به نشانی بانکی یا نشانی تعیین شده شناخته نشود یا چنین محلی
وجود نداشته باشد گواهی مامور به منزله ابلاغ اوراق تلقی می‌شود و رسیدگی بدون
لزوم احضار متهم وسیله مطبوعات ادامه خواهد یافت.
